Przeżyć za 5 zł dziennie. Czy to możliwe? Jedzenie za 150 zł na cały miesiąc !? Przez 30 dni wychodzi 5 zł dziennie. Co trzeba zrobić żeby przeżyć za taką kwotę cały miesiąc? Znalazłam w Internecie kilka artykułów na ten temat. Ludzie, którzy próbowali żyć w ten sposób radzą żeby stosować się do poniższych punktów: - Kupuj produkt jak najmniej przetworzony - Ogranicz mięso - Zrezygnuj z gotowców - Zwróć uwagę na sezon – owoce i warzywa Piszą też żeby jeść produkty o wysokiej wartości energetycznej i białkowej: · Płatki owsiane· Makaron· Udka z kurczaka· Chleb· Ziemniaki· Ryż· Jajka· Jabłka· Cebula· Jogurty naturalne, mleko Tutaj jest opis pewnej Pani, która podjęła wyzwanie i przeżyła tydzień za 5 zł dziennie. Dla porównania wrzucam też filmik z Youtube. Tak szczerze to uważam, że jedzenie jest taką kategorią w budżecie domowym, na której nie powinno się aż tak bardzo oszczędzać. Jedzenie to w dużej mierze nasze zdrowie więc chyba szkoda zachodu żeby na nim aż tak bardzo oszczędzać? Nie mam nic przeciwko oszczędzaniu a że mi się nie przelewa to też staram się żyć w podobny sposób ale nie za 5 zł dziennie. Nie chcę zrobić sobie krzywdy. Widzieliście jak wygląda piramida żywieniowa z tego roku? No właśnie, królują tam warzywa i owoce, które są drogie. Na drugim miejscu produkty zbożowe. Okazuje się, że mięso nie jest aż ważnym składnikiem naszego jadłospisu i chyba o tym zapominamy. Przez ponad 14 lat nie jadłam w ogóle mięsa więc nie mam z tym żadnego problemu. Nie powiem Wam jak przeżyć za 5 albo 7 zł dziennie. Wolałabym żeby nikt nie był do tego zmuszony a jeśli tak się stanie to żeby był w stanie znaleźć dodatkowe płatne zajęcie żeby to jedzenie kupić. Powiem Wam za to, że można żyć oszczędnie i prosperować całkiem dobrze. Jeśli nie wystarcza nam pieniędzy do końca miesiąca, musimy być gotowi na pewne poświęcenia. Poniżej podaję kilka „złotych rad” dla oszczędnickich adeptów: Śledzimy i spisujemy promocje - wiąże się to z tym, że nasze zakupy nie ograniczą się tylko do jednego sklepu i często może być nam nie po drodze ale oszczędność w portfelu jest zauważalna. Planujemy posiłki - najlepiej na cały tydzień ale może być chociaż kilka dni do przodu. Niestety, mówię o gotowaniu pomidorowej z rosołu a z kurczaka zrobienia potrawki. Przyda się tutaj dużo kombinatoryki. Korzystamy z resztek z lodówki – nic nie może się zmarnować. Czasem z tych pozostałości wychodzą najlepsze obiady, zapiekanki itp. Dbamy o dostępność podstawowych produktów w kuchni – ziemniaki, makaron, kasza, cebula, jajka, chleb, olej. Posiadając te produkty można już coś konkretnego wyczarować. Nie popieram kupowania najtańszych i najgorszych jakościowo albo przeterminowanych produktów. Nie popadajmy w paranoję. Stosując się do 4 powyższych propozycji można naprawdę dużo zaoszczędzić. Można też wiele się nauczyć. Oczywiście rezygnujemy też z gotowych słodkich i gazowanych napojów – pijemy wodę, herbatę itp. Czasem człowiek nie ma siły żeby stać w kuchni albo latać po promocjach. To uczy planowania i przygotowywania posiłków na kilka dni z rzędu. Ja uwielbiam zupy i najczęściej je gotuję. Tak samo jest z zakupami – muszą być przemyślane. Jeśli już katujemy się tym planowaniem i oszczędzaniem a idzie nam dobrze to zróbmy sobie nagrodę i kupmy na przykład na Grouponie voucher do restauracji albo do kina. Trzeba się nagradzać i nie zniechęcać tak szybko. Jedzenie przygotowywanych w domu posiłków nie jest takie złe. Jedyną wadą jest to, że przygotowywanie zajmuje więcej czasu.

2 miliony Polaków żyją poniżej granicy minimum egzystencji. Na jedzenie wydają grosze. Nasza reporterka sprawdziła, jak to Instytutu Pracy i Polityki Społecznej minimum egzystencji, czyli niezbędne, by przeżyć, wydatki na żywność, to 206 zł miesięcznie (6,60 zł dziennie). Emerytowi musi wystarczyć ok. 5,70 zł, czyli 177 zł miesięcznie. Oficjalne statystyki mówią jednak, że poniżej tego poziomu żyje 6,7 proc. Polaków. To jakieś 2 miliony ludzi. Wydają na jedzenie ok. 5 zł dziennie - 35 zł tygodniowo. Na taki zasiłek żywnościowy z pomocy społecznej mogą też liczyć osoby bez dochodów. Czy za taką kwotę rzeczywiście można przeżyć? I jak to zrobić? Uczestnicy ruchu Live Below the Line (Życie pod Kreską) próbują przeżyć za sumy poniżej minimum egzystencji, by w ten sposób zwrócić uwagę na problem ubóstwa na też postanawiam spróbować, jak to oszczędne zakupy robię w Biedronce. Do koszyka wkładam jajka (10 sztuk za 4,79 zł), paczkę kaszy gryczanej (2,99 zł, za cztery woreczki), pomidory - mam szczęście, bo to ostatni dzień promocji i zamiast 3 zł za kilo płacę tylko 1,49. Zastanawiam się, czy nie wziąć więcej, na zapas, ale to chyba bez sensu, bo się zepsują. Dorzucam herbatniki czy raczej herbatniczki (0,99 zł), na pewno będę miała ochotę na coś słodkiego, a to najtańsza opcja. Żeby urozmaicić jadłospis, decyduję się kupić kiełbasę żywiecką z indyka (2,99 zł).Wydałam 13,25 zł, więc do końca tygodnia zostało mi zaczynam od planowania. Z kartką i długopisem w ręce rozpisuję co, kiedy i ile mogę zjeść. Mąż od razu zaznacza, że o żadnych oszustwach, podjadaniu z jego talerza, nie ma mowy. Jak eksperyment to eksperyment. Ma być sprzeczka wybucha już przy śniadaniu. W chlebaku zostało pół bułki, mogę ją zjeść, ale limit kiełbasy to jeden plasterek. - Chcę dwa - awanturuję się, ale mąż jest Nie, bo ci nie starczy na cały tydzień i przekroczysz pracy biorę woreczek kaszy gryczanej i jajko. To będzie mój dzisiejszy "obfitym" śniadaniu w południe już zaczyna mi burczeć w brzuchu. Ale to za wcześnie, zjem teraz, będę głodna wieczorem. Poczekam ze dwie odwiedziny mamy. Przyniosła bułki, więc odpadł mi jeden z wydatków i zaoferowała, że zrobi wczorajszym doświadczeniem jem porządne śniadanie: omlet z jednego jajka, pomidor i kajzerka, w sumie ok. 85 groszy. Jak dla mnie, porcja w sam szczęście, że poprzedniego dnia mąż zrobił dla mnie zakupy: makaron (1,99 zł za 600 gramów, czyli całkiem niezła cena), twaróg (2,29 zł), tuńczyk (luksus za 3,79 zł) i koncentrat pomidorowy (1,49 zł). W sumie wydał 9,56 zł, do końca tygodnia zostało więc 12,19 zł). Przed wyjściem do pracy muszę zrobić sobie obiad. A nie cierpię gotować. Ale o jedzeniu na mieście nie ma nawet mowy. To, co wcześniej wydawałam na jeden posiłek, teraz musi mi starczyć na pół więc 100 gramów makaronu, dodaję odrobinę przecieru pomidorowego i tuńczyka. Biję się z myślami, czy wrzucić całą puszkę czy pół? Całą, czy pół? Całą, pół? W końcu zostawiam trochę tuńczyka na chodzę głodna. Ale też to, co jem, to nie dania kuchni Magdy Gessler. Raczej nie mogę sobie pozwolić na warzywa, owoce - latem są tanie, więc jeszcze pół biedy. Ale czym żywiłabym się w zimie? Nie stać mnie na słodycze, na sok. O mięsie też praktycznie mogę zapomnieć. Nie licząc czterech plasterków kiełbasy, które zjadam na kolację, do tego kajzerka i pomidor. Idę spać, zanim zdążę dzień jest do bani. Choć zaczął się nieźle. Na śniadanie bułka z twarogiem i tuńczykiem, który został z wczoraj. W pracy poczęstunek: batonik i gruszka. Ale później jest już tylko zamówiła gołąbki, które pachną na pół redakcji i które uwielbiam. W ogóle zaczyna mnie drażnić, jak ktoś przy mnie je. To nietakt, kiedy ja nie mogę. Okropne makaron z twarogiem, cały się posklejał i jest niezjadliwy. Tymczasem koleżanki krytykują moje zakupy: - Nie jesz mięsa? Bo sobie tego wszystkiego nie przemyślałaś. Trzeba chodzić po sklepach, śledzić promocje. Skrzydełka kupisz za 2 złote. Albo porcję rosołową za złotówkę. Dodasz makaron, marchewkę, cebulę i masz zupę na kilka mi się bułki, więc idę do sklepu. Najtańszych już nie ma, kupuję dwie po 0,39 zł. Do tego mleko (2,09 zł) i płatki, z tych najtańszych (2,29 zł). W sumie 5,16 zaszaleć. Jadę do Ikei, bo mam wielką ochotę zjeść coś "na mieście". Do końca tygodnia zostało mi 7,03 zł. Biorę więc zupę szefa kuchni za 1 zł (dziś brokułowa), kawę i herbatę mogę pić bez ograniczeń. Super!Zauważam, ile jedzenia ludzie marnują. Na talerzykach niedojedzone frytki, kuleczki wieprzowe i czekoladowe mufinki. Rozmyślam, ile osób mogłoby się tym jestem rzecz jasna na tyle zdesperowana, by dojadać z cudzych talerzy. Ale - jak twierdzi znany polityk - w Polsce nikt przecież nie głoduje, bo nikt nie je mirabelek i szczawiu z w redakcji na wieść o tym, że byłam w Ikei, nie kryje zgorszenia. - Biedni ludzie nie pojadą tak daleko i nie zapłacą 2,50 za bilet, żeby zjeść zupę za złotówkę - argumentuje. Wieczorem robię zakupy w osiedlowym sklepie. Niestety, skrzydełka z kurczaka już się skończyły. Skrawki z wędlin po 12,50 zł za kilo też już wyszły. Biorę ziemniaki (0,87 zł), kefir (0,79 zł) i trzy kajzerki (po 0,19 zł).Zostało mi 3,80 się rano, żeby ugotować ziemniaki. Obiad zapowiada się nieźle. Ziemniaki omaściłam masłem, dołożyłam trzy plasterki kiełbasy z indyka. Do tego jajko sadzone, pomidor i kefir. Super!Po południu idę do jadłodajni MOPS. Nie jest to najwytworniejsze miejsce, w jakim byłam, mówiąc łagodnie. Nie wiem, co zmusiłoby mnie, aby ustawić się tu w kolejce po obiad. Widać nie doświadczyłam jeszcze czy siak, żeby tu zjeść, trzeba mieć bloczek i odhaczyć się na liście. Za to menu wygląda iście królewsko. W poniedziałek np. była zupa pomidorowa z makaronem, zrazy w sosie, ziemniaki i surówka z kapusty pekińskiej. We wtorek grochówka i makaron z sosem bolońskim. I pomyśleć, że przez cały tydzień jadłam kaszę i makaron!- Tragedia tu jest, tragedia - narzeka jeden z bywalców. - Porcje jak dla dziecka. Dorosły mężczyzna, to nawet nie poczuje, że był na obiedzie. Ale zawsze można iść do kilku jadłodajni, ja tak robię. W Krakowie jest ich tyle, że człowiek tego nie się weekend i sąsiedzi mają najwidoczniej więcej czasu, bo wzięli się za gotowanie. Pachnie na klatce, zapachy wlatują przez okno. Chyba jakieś leczo. Hmmm... Zjadłabym leczo. I kebab. No ale nic z tego, bo zostało mi 3,80 zł. Na śniadanie zjadam kajzerkę maczaną w jajku i podpiekaną na patelni (nie była już zbyt świeża), z przecierem pomidorowym, do tego kubek herbaty. Mam jeszcze trochę zapasów: makaron, kaszę, jajko, pomidora i parę plasterków kiełbasy. Tylko że mam dość gotowania i postanawiam zaszaleć. Kupuję sobie fasolkę po bretońsku za 3,49 dzień. Zaoszczędziłam 0,31 zł! Ale gdybym doliczyła zapasy, które miałam w domu: olej, kawę, herbatę, masło - dawno przekroczyłabym budżet. Na śniadanie płatki z mlekiem. Obiad też zabezpieczony: są dwa ziemniaki i jajko - będzie jak znalazł na placki ziemniaczane. Na kolację ostatnia kajzerka i resztka kiełbasy z indyka. Zostało trochę kaszy i makaronu, ale nie mam ich z czym już koniec. Jestem zmęczona ciągłym planowaniem i sfrustrowana. Nigdy nie zastanawiałam się nad tym, co jem, a teraz myślę o tym cały czas. Mam ochotę na coś smacznego, co sprawi mi przyjemność z jedzenia. Bez wyrzutów sumienia, czy nie zjadłam za dużo, czy starczy mi pieniędzy do końca mimo wszystko, mam cały czas komfort psychiczny. Wiem, że jeśli nie dopnę budżetu, najwyżej parę złotych dołożę. I że w moim przypadku to kwestia wyboru, a ten eksperyment niedługo się za które warto zapłacić! Sprawdź i przeczytajCodziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!"Gazeta Krakowska" na Twitterze i Google+

17K views, 37 likes, 13 loves, 449 comments, 237 shares, Facebook Watch Videos from Skarpetky-Stopki: ☀️2 pary stopki za 5zl☀️鸞 Nagroda za udostepnienia 6par stopek拾拾

No więc mogę Wam poradzić z własnych doświadczeń. Otóż 3 miesiące temu skończył mi się zasiłek, biorę co miesiąc jedynie rodzinne czyli 42,50 (według naszego rządu pieniądze te powinny wystarczyć na miesięczne wyżywienie, ubranie dziecka,no i lekarstwa w razie choroby!!!), mąż jest pracownikiem fizycznym w dużym zakładzie, zarabia różnie, jeśli cały miesiąc ma noce tzn. pracuje tylko w nocy dostaje około 800-900 zł miesięcznie,jeśli w dzień niestety tylko 700zł. No więc mamy około 700-800 zł na życie, mieszkamy ze szwagrem więc płacimy dwie trzecie kwoty rachunków 300zł więc zostaje 400-500zł, spłacam dług u rodziców, który co miesiąc zaciągam przed wypłatą 50 zł, no i kupię parę ubranek w sklepie z odzieżą używaną dla Milenki-kolejne 30-50 zł, no i takim sposobem zostaje mi około 300zł czyli po 10 zł na dzień, muszę z tych cholernych!!! pieniędzy mieć chleb, coś do chleba, obiad dla 2 osób+ jedzonko dla Mili, kolację no i czasem proszek do prania, płyn do naczyń,paste do zębów…itd. Unikam wchodzenia do sklepów z ciuchami, bo przykro mi, że nie mogę sobie nic kupić,że mój mąż chodzi w starych ciuchach, że moja córka nie ma lepszych pieluch tylko z Lidera i to jeszcze wydzielone ile na dzień może zużyć. Przykro mi, że nie możemy iść razem do kina, kawiarni, na koncert, że nie mam ładnej bielizny a tak bym chciała zachwycić męża choć on i tak mnie kocha i bez tego. Nie możemy nigdzie wyjechać na weekend, wakacje. Naprawde uwierzcie, że nie pisze tego aby wzbudzić w Was wyrzuty sumienia, współczucie czy też jakieś kożyści materialnedla mnie. Wiem, żę są tacy jak my, którzy mają jeszcze mniej. Ważniejsze jest zdrowie, miłość w rodzinie, ale nie mówcie mi, że pieniądze nie sa tak ważne, są potrzebne aby dać szczęście, bo choć mam zdrową córeczkę,męża który mnie koch i ja go kocham aleprzez brak pieniędzy nie cieszą nas te rzeczy,każda rozmowa kończy się uświadomieniem, że nas na to czy tamto nie stać, robimy się rozgoryczeni to sytuacją. Musiałam się wygadać, jeśli ktoś doczytał do końca do dziękuję. Przykro mi, że było smutno. Nie widze wyjścia z naszej sytuacji materialnej na lepsze, mogłabym iść do pracy ale nie mam z kim zostawić Mili a na nianie mnie oczywiście nie stać- zaczęłam nienawidzieć tego słowa! Mimo wszystko pozdrawiam! Jusi i Milenka

jak przezyc za 5zl